Το τραντζιστοράκι της καρδιάς μας και το ποδόσφαιρο η μεγάλη μας αγάπη,δύο πράγματα που δημιούργησαν φιλίες ,άφησαν όμορφες στιγμές και εικόνες στο διάβα
των χρόνων.
Βεβαίως δεν φταίμε εμείς που μεγαλώνουμε φταίει η ζωή που είναι μικρή.
Πηγή εικόνας : http://lolanaenaallo.blogspot.gr/2014/09/blog-post_6.html
Θυμάμαι τα απογεύματα της Κυριακής , παιδιά τότε ,στην προεφηβία αλλά και στην εφηβία μας με ένα τραντζιστοράκι στο αυτί ,ή σε ένα σημείο ψηλά γιά να έρχονται καλά τα ραδιοκύματα ,να ακούμε τους ποδοσφαιρικούς αγώνες ,παίζοντας ταυτόχρονα μπάλα
εποχές που άρχισε να αχνοφαίνεται το γυάλινο κουτί ( ασπρόμαυρη τηλεόραση) αρχής γενομένης από τα τέλη της δεκαετίας του 60 και ακολούθως.
΄Ηταν τα όμορφα εκείνα απογεύματα που οι φωνές του Βασίλη Κοντοβαζαινίτη, του Βασίλη
Γεωργίου ,του Νίκου Μουρκάκου του Αντώνη Πυλιαρού χάϊδευαν θα έλεγα τα τύμπανά των
αυτιών μας.
΄Ηταν οι εποχές που με τις περιγραφές των αγώνων δημιουργούσαμε τις δικές μας εικόνες ,τα δικά μας χρώματα, τις δικές μας ευκαιρίες ,τα δικά μα ς γκολ.
΄Ηταν βεβαίως τα απογεύματα που η τηλεόραση γιά εμπορικούς λόγους δεν έδειχνε τους
αγώνες ,θυμάμαι βλέπαμε το Αγγλικό πρωτάθλημα και κάπου στα μέσα της δεκαετίες του
70 έδιναν το καλύτερο Ελληνικό παιγνίδι σε μαγνητοσκοπημένη μετάδοση και μόνο το
δεύτερο ημίχρονο γιά να δοθούν ολόκληρα τα παιγνίδια λίγο καιρό αργότερα σε γήπεδα
που δεν έπεφτε καρφίτσα .
Στις μεταδόσεις αυτές οι φωνές του Γιάννη Διακογιάννη και του Βαγγέλη Φουντουκίδη κυρίως
μας έδειναν τον παλμό ,την ενημέρωση γύρω από την ιστορία των ομάδων ,την προϊστορία των αγώνων με την ακτινογραφία θα έλεγα των αντιπάλων ποδοσφαιριστών.
Οι συναθροίσες στους μοναδικούς καφενέδες που είχαν το γυάλινο κουτί ,κυνηγημένοι από
δασκάλους περισσότερο ,κάποια παιδιά και από τους γονείς τους,προσωπικά δεν ανήκω στην δεύτερη κατηγορία .Με ένα γλυφιτζούρι στο χέρι ,ή ένα χωνάκι στραγάλια τα απογεύματα
των τηλεοπτικών μεταδόσεων ήταν πανηγύρι γιά εμάς και με την λήξη των παιγνιδιών γραμμή γιά παιγνίδι γιά ποδόσφαιρο στις αλάνες τις χωμάτινες ή στα χωράφια με το γρασίδι .
Πηγή εικόνας : http://lolanaenaallo.blogspot.gr/2014/09/blog-post_6.html
Στις μέρες μας πολλά πράγματα άλλαξαν ,τα ακούσματα άλλαξαν ,το παιγνίδι άλλαξε ,οι φιλίες στην αλάνα όλο και μικραίνουν ,όλα τα άλλαξε ο χρόνος δυστυχώς.
Σχόλιο: Kώστας Χαμπαίος
των χρόνων.
Βεβαίως δεν φταίμε εμείς που μεγαλώνουμε φταίει η ζωή που είναι μικρή.
Θυμάμαι τα απογεύματα της Κυριακής , παιδιά τότε ,στην προεφηβία αλλά και στην εφηβία μας με ένα τραντζιστοράκι στο αυτί ,ή σε ένα σημείο ψηλά γιά να έρχονται καλά τα ραδιοκύματα ,να ακούμε τους ποδοσφαιρικούς αγώνες ,παίζοντας ταυτόχρονα μπάλα
εποχές που άρχισε να αχνοφαίνεται το γυάλινο κουτί ( ασπρόμαυρη τηλεόραση) αρχής γενομένης από τα τέλη της δεκαετίας του 60 και ακολούθως.
΄Ηταν τα όμορφα εκείνα απογεύματα που οι φωνές του Βασίλη Κοντοβαζαινίτη, του Βασίλη
Γεωργίου ,του Νίκου Μουρκάκου του Αντώνη Πυλιαρού χάϊδευαν θα έλεγα τα τύμπανά των
αυτιών μας.
΄Ηταν οι εποχές που με τις περιγραφές των αγώνων δημιουργούσαμε τις δικές μας εικόνες ,τα δικά μας χρώματα, τις δικές μας ευκαιρίες ,τα δικά μα ς γκολ.
΄Ηταν βεβαίως τα απογεύματα που η τηλεόραση γιά εμπορικούς λόγους δεν έδειχνε τους
αγώνες ,θυμάμαι βλέπαμε το Αγγλικό πρωτάθλημα και κάπου στα μέσα της δεκαετίες του
70 έδιναν το καλύτερο Ελληνικό παιγνίδι σε μαγνητοσκοπημένη μετάδοση και μόνο το
δεύτερο ημίχρονο γιά να δοθούν ολόκληρα τα παιγνίδια λίγο καιρό αργότερα σε γήπεδα
που δεν έπεφτε καρφίτσα .
Στις μεταδόσεις αυτές οι φωνές του Γιάννη Διακογιάννη και του Βαγγέλη Φουντουκίδη κυρίως
μας έδειναν τον παλμό ,την ενημέρωση γύρω από την ιστορία των ομάδων ,την προϊστορία των αγώνων με την ακτινογραφία θα έλεγα των αντιπάλων ποδοσφαιριστών.
Οι συναθροίσες στους μοναδικούς καφενέδες που είχαν το γυάλινο κουτί ,κυνηγημένοι από
δασκάλους περισσότερο ,κάποια παιδιά και από τους γονείς τους,προσωπικά δεν ανήκω στην δεύτερη κατηγορία .Με ένα γλυφιτζούρι στο χέρι ,ή ένα χωνάκι στραγάλια τα απογεύματα
των τηλεοπτικών μεταδόσεων ήταν πανηγύρι γιά εμάς και με την λήξη των παιγνιδιών γραμμή γιά παιγνίδι γιά ποδόσφαιρο στις αλάνες τις χωμάτινες ή στα χωράφια με το γρασίδι .
Πηγή εικόνας : http://lolanaenaallo.blogspot.gr/2014/09/blog-post_6.html
Στις μέρες μας πολλά πράγματα άλλαξαν ,τα ακούσματα άλλαξαν ,το παιγνίδι άλλαξε ,οι φιλίες στην αλάνα όλο και μικραίνουν ,όλα τα άλλαξε ο χρόνος δυστυχώς.
Σχόλιο: Kώστας Χαμπαίος
